Jákvætt skref

Þegar peningur er á skornum skammti þá á að skera niður og segja upp fólki.

Þessvegna er mjög jákvætt að það á að segja upp fólki og minnka báknið.

Þegar heimilin í landinu lenda í samdrætti þá stýra þau neyslu sinni í samræmi við það. Fólkið í landinu sparar.   Hið opinbera á að gera það líka.

hvells

Gætu þurft að segja upp kennurum

Vinstri menn og einstaklingsfrelsið

Það er í sjálfu sér mjög jákvætt þegar fólk á vinstri og hægri kannt stjórnmála beiti sér fyrir frelsi einstaklingsins.

Í þessu tilviki frelsi til þess að skýra barnið sitt án þess að ríkið segir þér fyrir verkum.

 

En það er hinsvegar mjög furðulegt þegar vinstri menn eru ávalt skeptískir þegar kemur að frelsi einstaklinga til að stofna fyrirtæki og starfrækja fyrirtæki.

Atvinnulífið fær enga samúð og þar er barist fyrir skertu frelis á öllum vígstöðum.

Með tilheyrandi lægri lífkjörum og minni verðmætasköpun.

hvells

Lín Skuld, Lotta Fönn og Lind Ýr

Þetta er vinstri liðið að styðja

Svona er þetta á Gaza.

Þetta eru Íslendingar að styðja.

 

Á meðan er lýðræðisríkið Ísrael að verja sig gagnvart þessum ófreskjum en fá bágt fyrir.

 

Gyðingahatur í hæsta gæðaflokki.

 

T.d. sagði Eva Hauksdóttir að það ætti að flytja alla gyðinga í burtu frá Ísrael. Semsagt fremja einhverskonar þjóðaflutningar sem enda síðan me þjóðarmorði. 

Svona er ástin í þessum íslensku mannréttindaelskendum.

kv

Sleggjan

„Þið eruð öll skotmörk okkar“

KOM-Almannatengsl alveg með þetta á hreinu

Spunameistararnir eru að raka inn seðlum. Voru með lögguna, Hönnu Birnu,læknana, ráðuneyti og starfsmenn Fiskistofu bara mjög nýlega.

 

Og núna er BHM komnir með almannatenglana. Þarna benda þeir á það sem við Íslendingar elskum: Eurovision. Ónei. semjum við BHM strax. 

 

Þetta afvegaleiðir umræðuna algjörlega. Deilurnar snúast um kaup og kjör en ekki Eurovision. 

 

Á meðan hlæja KOM stafsemnnirninr alla leið í bankann.

kv

Sleggjan

Setja saman „plan-B“

Sláandi léleg hagfræðiþekking hjá doktorsnema og femínista

http://kjarninn.is/2015/04/stodugleikamytan/

 

Það er áhugavert að fylgjast með málflutningi Samtaka atvinnulífsins gegn kröfugerð Starfsgreinasambandsins, þar sem farið er fram á að lægstu laun hækki í 300 þúsund krónur. Málflutningur SA byggist á þeirri lífsseigu hugmynd að hækkun lægstu launa muni sjálfkrafa leiða til þess að allt fari úr böndunum með óðaverðbólgu og óstöðugleika. Efnahagslegur stöðugleiki verði ekki varðveittur nema með því hinir efnalitlu verði áfram efnalitlir. Þessu er slengt fram eins og um náttúrulögmál sé að ræða. En á þessi napurlegi málflutningur við rök að styðjast? Mun leiðrétting á launakjörum stétta sem hafa augljóslega borið skarðan hlut frá borði leiða af sér verðbólguskot og óstöðugleika?

Verðbólga í boði peningavaldsins

Á Íslandi hefur verðbólga verið yfir verðbólgumarkmiði Seðlabankans nánast samfleytt frá því að það var sett árið 2001. Það eru fjölmargar ástæður fyrir verðbólgunni. Helst má nefna gengislækkun krónunnar, sem olli mikilli verðbólgu í kjölfar hrunsins; aukið peningamagn í umferð, m.a. vegna óhóflegra lánveitinga bankanna; hækkanir á húsnæðisverði; útþenslu- og stóriðjustefnu Sjálfstæðis- og Framsóknarflokksins; og sveiflukennt heimsmarkaðsverð á olíu. Það verður ekki betur séð en að verkafólk beri litla sem enga ábyrgð á verðbólgu undanfarinna ára. Þvert á móti er það einkum peningavaldið sem kynt hefur undir verðbólgu og efnahagslegum óstöðugleika.

Þó geta komið upp aðstæður þar sem hækkun lægri launa gæti aukið á verðbólgu, einkum ef það er ekki til nægur auður til að standa undir hækkununum og atvinnurekendur velta hækkuninni beint út í verðlag. En hér á landi er misskipting auðs með þeim hætti að stærðarinnar hluti þjóðarauðsins fer þegar í vasa eigenda fyrirtækja og fjármagns.

Þó geta komið upp aðstæður þar sem hækkun lægri launa gæti aukið á verðbólgu, einkum ef það er ekki til nægur auður til að standa undir hækkununum og atvinnurekendur velta hækkuninni beint út í verðlag. En hér á landi er misskipting auðs með þeim hætti að stærðarinnar hluti þjóðarauðsins fer þegar í vasa eigenda fyrirtækja og fjármagns. Hlutfall þjóðarauðsins sem fer í arðgreiðslur til fjármagnseigenda, miðað við hlutfall launa almennings, er allt of hátt. Eins er launabilið milli hæstu og lægstu laun of breitt. Það er því vel hægt að mæta kröfum Starfsgreinasambandsins með því að leiðrétta lægri laun á kostnað ofsagróðans og ofurlauna. Ef atvinnurekendur velja hins vegar að hækka verðlag sem nemur launahækkunum, þá skrifast aukin verðbólga á þeirra reikning. Eins ef ríkisstjórnin og Seðlabankinn velja að láta gengi krónunnar síga (til að bæta útflutningsgreinum upp hærri launakostnað), þá er aukin verðbólga á þeirra ábyrgð.

Ef eitthvað er hefur verkalýðshreyfingin verið alltof fús til að hverfa frá kröfum um launahækkanir sem duga fyrir lágmarksframfærslu. Í ljósi misskiptingarinnar sem er við lýði á Íslandi getur grunnur að samfélagslegri sátt einungis skapast með því að fyrirtæki geri allt sem í þeirra valdi stendur til að halda aftur af verðhækkunum.

Láglaunafólki verði ekki fórnað fyrir stöðugleika

Vissulega eru dæmi um minni fyrirtæki sem gætu að líkindum ekki staðið undir hækkun lægstu launa nema með því að velta þeim að hluta til út í verðlagið. En það eru ýmsar leiðir til að koma til móts við slík fyrirtæki, t.d. með skattaívilnunum og öðrum skipulagsbreytingum í efnahagsstjórninni. Lykilatriðið er að láglaunafólki verði ekki lengur fórnað til að viðhalda efnahagslegum stöðugleika, sem kemur sannast sagna niður á láglaunafólkinu sjálfu. Því eins og Starfsgreinasambandið hefur réttilega bent á þá felur núverandi krafa um stöðugleika í sér að hinir tekjulægstu haldi áfram að hafa lítið á milli handanna, að misskiptingin viðhaldist. Þannig er staðinn vörður um það kerfi að örfáir einstaklingar geti skammtað sér meginþorra þjóðarauðsins. Og því miður er stefna ríkisstjórnarinnar einnig í þá veru, eins og skýrt kemur í ljós með afnámi auðlegðarskatts og lækkun gjalda á sjávarútveg (sem er í hvað sterkastri stöðu en einnig vinnuveitandi margra þeirra einstaklinga sem nú fara fram á mánaðarlaun sem hægt er að lifa af).

Hin hráa stétta pólitík

Eftir stendur hrá stéttapólitík. Klifun atvinnurekenda um að hækkun lægstu launa valdi upplausn og efnahagslegum hamförum er af pólitískum toga. Þessi draugasaga á sér takmarkaða fræðilega stoð. Hún er einkum til þess fallin að réttlæta auðæfi og ríkidæmi hinna fáu.

Yfirstéttir allra landa hafa í aldaraðir haldið því fram að fátækt sé óumflýjanleg og allar tilraunir til að bæta kjör almennings muni enda með ósköpum. Þessi kenning hefur alltaf reynst röng. Og hin napurlega mýta SA um stöðugleika á kostnað hinna efnaminni er það líka. En tillögur Starfsgreinasambandsins um að hækka lágmarkslaun í þrjú hundruð þúsund á mánuði er bæði sanngjörn og réttmæt.

Sveinn Máni er doktorsnemi við Cambridge-háskóla og Halla er ráðgjafi og alþjóðastjórnmálafræðingur.

 

 

------

 

Stöðuleikamýta, já einmitt!

kv

Sleggja

Stjórnvöld elska að banna hluti

Stjórnvöld elska að banna hluti.

Þetta er einn hluti af því.

 

kv

Sleggjan

Vespurnar eru ekki vandamálið

Líkkistunagli BF

BF hef ég aldrei skilið.

Var sjokkeraður hve mörg atkvæði þessi flokkur fékk í alþingis og sveitastjórnakosningu.

 

Var sáttur að Ilmur komst ekki inn. Hafði aldrei tjáð sig um pólítík eða haft áhuga á því. Var að leita sér að innivinnu og út af því hún er þekkt þá komst hún Ilmur á listann. En kosmt ekki inn. Er þó varaborgarfulltrúi því miður.

kv

Sleggjan

Stimplar sig inn í borgarstjórn

Grikkir í ruglinu

Borgið bara ykkar skuldir.

Ekki kenna öðrum um.

Grikkir eru byrjaðir að minna á Hagsmunasamtök Heimilanna. Fá fé að láni og svo væla yfir að þurfa að standa við lánasamninga.

kv

sleggjan

Krafa Grikkja um bætur „heimskuleg“

Þórunn loksins aftur á ríkisspenann

Jæja. Þórunn loksins aftur að verða ríkisstarfsmaður enda sækist einkamarkaðurinn ekki eftir starfskröftum hennar.

 

Eftir að hafa verið Umhverfisráðherra í nokkur ár að gera ekki neitt. Eina sem ég man eftir vað að hún panntaði rándýra þyrlu til þess að bjarga einhverjum meiddum ísbirni sem kom til Íslands, svona korteri fyrir hrun.

 

Svo fór hún að læra mannfræði eða sagnfræði sem einkamarkaðurinn vill ekki sjá.

 

Síðustu árin hefur hún sótt um allar opinberar stöður sem hafa verið auglýstar, en ekki fengið. Nema kannski núna.

Til hamingju Þórunn, loksins komin á spenann.

kv

Sleggjan

„Lífssýn mín breytist ekki“

Um hvað er verið að tala

Iðnaðarráðherra segir

" Þar verði hægt að sækja um öll leyfi til hins op­in­bera á ein­um stað. Með því get­um við minnkað óþarfa skri­fræði, aukið skil­virkni og tryggt hraðari málsmeðferð"

hljómar mjög vel. En svo talar hún bara um heimagistingu. Er hún ekki að tala um alla leyfisstarfsemi? T.d ef þú vilt opna bakarí, sækja um áfengisleyfi, stofna íþróttafélag??  Ef þetta á bara við um gistingu þá er ekki verið að einfalda neitt með þessari "gátt".... hledur verður þetta bara enn ein gáttin á vegum hins opinbera.

hvells

Leyfislausum fækki