Allir vita

Það vita allir að menn gera samninga sín á milli og verðtryggður samningur gengur útá það að höfuðstóll fylgir verðbólgu.

Alveg eins og verðtryggður innlánsreikningur fylgir verðbólgu.

hvells

Verðtryggður lánssamningur sanngjarn

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 7.2.2015 kl. 04:51]

En hvað þýðir það fyrir kostnaðinn sem fellur á lánið?

Gat einhver almennur neytenda vitað það?

Kannski gátu einhverjir sérfræðingar í fjármálaviðskiptum vitað það en ekki hinn almenni neytandi sem um ræðir.

[sleggjuhvellur, 7.2.2015 kl. 13:18]

ég vissa það mæta vel sem dæmi.

ég er almennur neytandi

hvells

[Guðmundur Ásgeirsson, 7.2.2015 kl. 14:26]

Nei þú ert sko enginn almennur neytandi og það vitum við báðir.

Staðreyndirnar eru greinilega ekki mikið að flækjast fyrir þér.

Ekki frekar en fyrri daginn.

[Sigurður (IP-tala skráð) 7.2.2015 kl. 18:44]

Hvells, þú hefur enga einustu hugmynd um hver afborgun af verðtryggðu láni er næstu mánaðarmót, hvað þá næstu áramót og þá þarf ekki að ræða hvort þú vitir hver afborgunin verður eftir 40 ár.

Þegar þú tekur verðtryggt lán, þá hefur þú ekki hugmynd um hverjar afborganir verða, né hefur þú minnstu hugmynd um hvað lánið mun kosta þig þegar upp er staðið.

Ekki minnstu hugmynd.

Þú veist að það fylgir vísitölu, en ekki hugmynd um hvernig hún mun þróast og lánið með.

Þeir sem halda að það sé bara eðlilegt, þeir hefðu gott af því að stíga til að byrja með inn í 20 öldina, og svo þegar það hefur vanist væri sniðugt að stíga inn í 21 öldina.

Það sem það er ólöglegt að láta lántakandann skrifa undir óútfylltan tékka áratugi inn í framtíðina.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 7.2.2015 kl. 19:06]

Héraðsdómur virðist meta það svo, að það sé almenn vitneskja hvað verðtrygging er og hvað það þýði þegar tekið er lán, að lánið sé vísitölutengt.  Eða til vara virðist hann segja, að einstaklingar eða fyrirtæki verði að sanna það beinum sönnunum að viðkomandi hafi ekki vitað það.

[Guðmundur Ásgeirsson, 7.2.2015 kl. 20:53]

Hvernig beinum sönnunum? Heilalínuritum kannski? ;)

Það virðist gæta þess misskilnings að sönnunarbyrðin eigi að vera einstaklingsbundin, en svo er alls ekki. Reglur á sviði neytendaréttar eru ólíkar hefðbundnu einkamálaréttarfari að því leyti að þeim er ekki aðeins ætlað að verna einstaklingsbundna hagsmuni heldur einnig að vernda heildarhagsmuni neytenda og stuðla að virkri samkeppni á lánamarkaði. Þess vegna er kolrangt að fara í manngreinaálit við beitinga þeirra reglna.

Það er líka mikilvægt að gera sér grein fyrir því að um er að ræða samræmdar EES-reglur sem gilda þar með jafnt fyrir alla EES-borgara. Allnokkur fjöldi fólks af erlendum uppruna hefur einmitt flust hingað til lands á undanförnum árum og fengið verðtryggð lán hjá íslenskum bönkum. Ekki er hægt að búast við því að þeim sé sérstaklega kunnugt til þessa séríslenska fyrirbæris og hvernig það hegðar sér. Ekki getur heldur gengið upp að einhverjar aðrar reglur eigi að gilda í slíkum tilvikum heldur en almennt þar sem reglurnar eiga að veita samræmda vernd.

Svo er að afar misjafnt meðal Íslendinga sjálfra hversu vel þeir eru að sér um þessi mál og hvort þeir hafa yfir höfuð tök á grundvallar vaxtaútreikningum, hvað þá enn flóknari afleiðuútreikningum eins og er um að ræða í verðtryggðum lánum. Það er ekki heldur hægt að gera þá kröfu til almennra neytenda að þeim hafi yfir höfuð verið kunnugt um reglur um neytendalán enda kynntu bankarnir þær reglur einmitt ekki fyrir neytendum á því tímabili sem um ræðir. Sérstaklega í ljósi þess að eins og héraðsdómur viðurkenndi þá vissu bankarnir greinilega ekki heldur sjálfir hvernig þeir ættu að gera þetta rétt. Það er ekki heldur nein afsökun fyrir lánveitanda að neytandi hafi ekki vitað að þetta væri ólögmætt og þess vegna ekki gert við það athugasemdir fyrr en á síðari stigum. Það var til dæmis ekkert slíkt lagt til grundvallar í dómum um gengistryggingu.

Þetta snýst ekki um hvort að ég og þú vitum hvað verðtrygging er. Vissulega vitum við það. Heldur snýst þetta um samræmdar reglur sem ber að virða og líka hvað varðar viðurlög við brotum á þeim reglum. Annað myndi stangast á við skuldbindingar Íslands samkvæmt EES-samningnum.

Til að taka hliðstætt dæmi þá er alveg sama hversu góður ökumaður er, honum ber samt að virða hámarkshraða samkvæmt umferðarlögum. Sama hversu mikla ökufærni hann sýndi myndi það ekki veita neina undanþágu frá því.