Svo augljós almannatenglaspuni

Jæja here we go again.

Hjúkkunar, læknanir, kennararnir , fiskistofustarfsmennirnir notfærðu sér almannatengslaskrifstofurnar og spiluðu á fjölmiðla eins og fiðlur.

 

Núna er það Lögreglan. Hafið augun opin næstu daga og vikur á svona tilfinningagreinum og löggutengdu rugli.

kv

Sleggjan

Ofbeldið grimmara og álagið meira

Athugasemdir

[Gunnr (IP-tala skráð) 11.10.2015 kl. 09:38]

Hæ,

Það er augljóslega mikil óánægja í þjóðfélaginu og álagið á lögreglunna jókst sérstaklega eftir hrun. Fámenn og illa mönnuð löggæstluembætti og yfirfull fangelsi, dómstólar sem hafa yfirdrifin verkefni. Það er enginn alþjóðleg eftirspurn eftir löggæslumönnum og þeir hafa fengið menntun sína, lifað og starfað í íslenskum veruleika og afar fátítt að þeir hafi einhvern annan samanburð annars staðar frá.
Hvað varðar heilbrigðisstarfólk er þar skortur og er búið að reikna út að það muni vanta um 2 miljón manns á næstu 5 árum bara í Evrópu í heilbrigðiskerfi og öldrunarþjónustu.

Hvað varðar sérfræðilækna er ástandið allt annað þeir sækja fleirri ára sérmenntun erlendis (á sinn kostnað og skattgreiðenda annara landa)og þeir eru afar eftirsóttur starfskraftur með margra ára reynslu annað hvort austan eða vestan hafs. Það er svo að margt lykilfólk var að hætta og var farið að pakka í töskur. Það gildir það sama fyrir lögreglumenn og starfsfólk heilbrigðiskerfisins Þegar nánast ekki er hægt að fara í verkfall er bara að hætta og drífa sig annað frekar en að svekkjast og síðan mun framboð og eftirspurn hafa áhrif á kaup og kjör. Þetta sést td. í heilsugæslunni (þar sem flestar stöður geta samt verið fylltar af fólki án sérhæfingar í neyð) en það dugir ekki í sérhæfðari hluta heilbrigðiskerfins. Það má td. fylgjast með mönnunarvanda Sjúkrahússins á Akureyri síðasta árið og mér skilst að það bráðvantar 10-11 sérfræðilækna innan skurðlæknina, beinalækninga, myndgreininar og lyflækna ásamt svæfingalækna og þetta ástand mun snarversna ár frá ári og vegna hár meðalaldurs og lélegrar nýliðunar enda kemur það næstum í fjölmiðla ef einhver milli 30-40 kemur til íslands (fyrr er fólk ekki búið) Klárlega mun þetta þýða að Sjúkrahúsið á Akureyri nær ekki að sinna sínum verkefnum og starfsemi dregst saman og senda þarf fólk í auknum mæli suður eða til útlanda. Þeir hafa eytt ómældum fjárhæðum til að auglýsa þessar stöður erlendis án neinna umsókna. Meira að segja stór sjúkrahús í Svíþjóð eiga í alvarlegum mönnunarvanda enda eru þeir í samkeppni við nágrannalöndin.
Klárlega eru tækifæri til sparnaðar með að bjóða út verkþætti eða flytja fólk erlendis til aðgerða þegar ekki fæst fólk til að meðhöndla það en smæð íslenska markaðarins gerir að það kemur ekkert einkarekið sjúkrahús eða aðili til að fjármagna það þeir sem hald aþað geta trúað á jólasveininn. Vandamálið er að íslenska heilbrigðiskerfið er rekið af vanefnum ef við viljum bera okkur saman við aðrar þjóðir og þegar við bætis smæð og einangrun þá náum við aldrei þeirri nýtingu sem fjölmennar og þéttbýlar þjóðir ná. Við slefum rétt yfir 4000 dollara á haus í heildar heilbrigðisútgjöld á einstakling meðan Bandaríkin eru með um 10.000 dollara á haus að meðaltali, ásamt Sviss og Noregi. Danir og Holendingar eru nærri 7.000 dollurum meðan Svíar eru með yfir 6.000 dollara. Ísland liggur með um 8-9% af þjóðarframleiðslunni í heilbrigðiskerfið sem er annar mælikvarði meðan mörg lönd td. hið þéttbýla Holland minnir mig sé um 12% og Sviss og Bandaríkin er yfir 18% af BNP samkvæmt tölum World Bank.
Persónulega held ég að það sé hægt að hagræða í heilbrigðiskerfinu sem annars staðar en við erum þegar komin þar að hungurmörkum og aukinn meðalaldur þjóðarinnar og dýrari og betri meðferð mun væntanlega tvöfalda kostnað ef við ætlum ekki að stórlega að draga úr þjónustiini. Við borgum fyrir lítinn og gamlann Suzuki en ekki fyrir nýjan Mercedes Benz. Við erum td. með dýrasta grunnskólakerfi Evrópu. Nánast öll sérmenntun í læknunum hefur þjóðin fengið ókeypis af nágrannlöndum okkur og það er því miður harla lítið spennandi að fara til Íslands ekki einungis launalega þar erum við gjörsamlega á botninum en einnig faglega og aðstöðulega. Á síðustu árum er heimurinn er orðinn minni, fjarskipti samkeppni um fólk er orðinn grimmari en á hinn bóginn er samkeppni um störf í vissum greinum harðari þannig að þar munu laun þá lækka.
Lögreglan og lögreglumenn njóta velvildar í samfélaginu og óánægja þeirra hefur augljóslega hljómgrunn. Vandmaálið er augljóslega að það er ekki hægt að hækka alla til þess er hinn efnagslegi grunnur ennþá of veikur.