Frelsi

Það er jákvætt þegar auka á frelsi. Afnema forræðishyggju. Fólk á að taka ábyrgð á sínum eigin ákvörðunum.

En helstu rök fyrir banni er fólk einsog þeir í Hagsmunasamtökum Heimilana sem fara að væla þegar krónan fellur og það endi á ríkinu til að borga skuldir annara.

"Hver ein­stak­ling­ur eða aðili get­ur tekið lán ef hann hef­ur nægi­leg­ar tekj­ur í þeim gjald­miðli sem lánið teng­ist til að stand­ast greiðslu­mat, eða hef­ur staðist greiðslu­mat þar sem gert er ráð fyr­ir veru­leg­um geng­is­breyt­ing­um og veru­leg­um hækk­un­um á vöxt­um, eða hef­ur staðist greiðslu­mat og legg­ur fram viðeig­andi fjár­hags­leg­ar trygg­ing­ar sem eyða gjald­eyr­isáhættu hans vegna láns­ins á láns­tím­an­um."

 

Einsog sést þá er mjög erfitt að taka gengislán. Í raun eru þessi lán eingöngu fyrir 5-10% af Íslendingum. Þeim ríku fyrst og fremst. Og þeim sem starfa erlendis eða fá greitt laun í gjaldeyri.

hvells

Gengislán verði aftur heimiluð

Athugasemdir

[pallipilot (IP-tala skráð) 27.11.2015 kl. 13:03]

Verður þá nokkuð meir en 2% í vaxtamun? Eru ekki vextir enn neikvæðir í hinu siðmenntaða útlandi?

[Guðmundur Ásgeirsson, 27.11.2015 kl. 22:00]

Það er vissulega jákvætt að auka frelsi, en um leið eðlilegt að setja frelsinu einhver takmörk. Til að mynda eru flestir almennt sammála um að takmarka frelsi borgaranna til að meiða og drepa hvorn annann og til að skemma fyrir og stela frá hvorum öðrum.

Hagsmunasamtök heimilanna hafa enga sérstaka afstöðu til gjaldeyrislána, hvorki með eða á móti. Það er hinsvegar tillaga ráðherra með frumvarpinu að setja ákveðnar reglur um slíkar lánveitingar, sem fela meðal annars í sér ákveðna neytendavernd. Takið eftir, sú tillaga að setja ákveðinn ramma utan um lánveitingar í erlendum gjaldmiðlum til einstaklinga (sem sumir gætu kallað skorður) er komin frá fjármálaráðherra þ.e. í frumvarpinu. Ekki frá Hagsmunasamtökum heimilanna, en samtökin hafa aldrei lagt til að slík lán verði beinlínis bönnuð heldur að það gildi bara sömu reglur um þau eins og öll önnur neytendalán á Íslandi.

Á hinn bóginn leggjast samtökin alfarið gegn því að gengistrygging lána sem eru greidd út í íslenkum krónum verði lögleidd. Ástæðan er sú að slík gengistrygging felur í raun í sér ákveðna fölsun á gjaldeyriseignum. Almennt eru flestir sammála því að falsanir skuli vera óheimilar, og ekkert óeðlilegt við það. Þetta er allt saman rakið og ítarlega rökstutt í umsögnum HH við þetta frumvarp á síðasta þingi.

Semsagt HH eru andvíg gengistryggingu lánsfjár rétt eins og annarri verðtryggingu. Það ætti ekki að koma neinum á óvart. Hinsvegar hafa samtökin aldrei lagt til að raunveruleg gjaldeyrislán verði bönnuð.

Tillögurnar í frumvarpi fjármálaráðherra ganga út á að annars vegar auka vægi verðtryggingar með því að heimila gengistryggingu lána í íslenskum krónum, en að setja ákveðnar skorður á veitingu gjaldeyrislána og fela seðlabankanum vald til að setja nánari reglur um það og í raun stjórna því hverjir megi taka slík lán. Tvennt er við þetta að athuga. Í fyrsta lagi er það í andstöðu við opinbera og skjalfesta stefnu ríkisstjórnarinnar að auka vægi verðtryggingar í stað þess að "draga úr" því, eins og það var orðað. Í öðru lagi þá felur þetta í sér ákveðna skerðingu á frelsi með því að setja þröng skilyrði fyrir því að fá gjaldeyrislán en engin skilyrði eru í gildi núna.

Hvells. Gagnrýni þín í 2. málsgrein pistilsins á kannski rétt á sér, en þú beinir henni hinsvegar að röngum aðila. Sá sem virðist vilja skerða frelsi og leggja til bann við því að stórir þjóðfélagshópar taki gjaldeyrislán er ekki Hagsmunasamtök heimilanna heldur fjármálaráðherra.